Wejścia powyżej teatru Heroda Attyka i od strony Leoforos Dionissiou Areopagi­tou. Czynne codz. 8.30-14.30; wstęp 400 dr.

Na południowym zboczu Akropolu dominuje rzymski Odeon Heroda Attyka (II w. n.e.), w którym po renowacji odbywają się współcześnie spektakle muzyczne i teatralne w ramach festiwalu letniego (zob. str. 101). Odeon otwierany jest jednakże tylko w czasie przedstawień; zwiedzać można natomiast starsze od niego zabytki architektury greckiej, trochę bardziej na wschodzie.

Uwagę zwraca szczególnie Teatr Dionizosa obok głównego wejścia. To tutaj miały miejsce prapremiery arcydzieł Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa i Arystofanesa. Tutaj też odbywał się doroczny festiwal tragedii, podczas którego każdy obywatel grecki miał możność odegrania roli w chórze. Ruiny robią wielkie wrażenie: zbudowany w IV w. p.n.e. teatr pomieścić mógł około 17 000 widzów (teatr Heroda Attyka — tylko 5000-6000). Zachowało się dwadzieścia pięć spośród pierwotnych sześćdziesięciu czterech rzędów siedzeń.

Najokazalej prezentują się wielkie marmurowe fotele w pierwszym rzędzie, z których każdy oznaczony jest wyrytym imieniem jakiegoś ważnego notabla czy kapłana. Pośrodku zasiadał Kapłan Dionizosa, a po jego prawej stronie przed­stawiciel Wyroczni Delfickiej. W tylnej części sceny wzdłuż rzymskiej bemy (rostry) znajdują się płaskorzeźby przedstawiające Dionizosa w otoczeniu kucających Sylenów.

Na zachód od teatru leżą ruiny Asklepionu, świątyni poświęconej bogu sztuki lekarskiej Asklepiosowi, wzniesionej nad świętym źródłem. Prawdopodobnie oś­rodek odgrywał też ważną rolę w kościele bizantyjskim, za czasów świętych lekarzy Kośmy i Damiana, na co wskazują liczne pozostałości z tego okresu. Bliżej drogi za czasów rzymskich wznosiła się Stoa Eumenesa, czyli kolumnada biegnąca aż do Odeonu Heroda Attyka (zachowały się tylko fundamenty).